۱۲. مجید نفیسی
مجید نفیسی متولد ۱۳۳۰ در اصفهان، شاعر، نویسنده، ناقد و مؤلف کتاب کودکان است. در سیزده سالگی شعرهایش در «جنگ اصفهان» چاپ شد و بعد در «آرش» و «خوشه». در دهه چهل، در کنار بیژن الهی و احمدرضا احمدی موجی یکی از نمایندگان موجی در شعر نو شد که به «موج نو» معروف شد. در ۱۳۴۸ نخستین کتاب شعرش با عنوان «در پوست ببر» منتشر شد و یک سال بعد نخستین اثر تحلیلی او، «شعر به عنوان یک ساخت»، به کوشش هوشنگ گلشیری منتشر شد.
مجید نفیسی در دهه پنجاه از شعر دور شد. در سال ۱۳۶۲، با از دست دادن همسر اولش، برادرش و شوهر خواهرش، از ایران خارج شد و به آمریکا رفت. مرگ عزیزانش سنگی را که او بر روی چشمه جوشان شعرش نهاده بود کنار زد به آفرینش کارهایی درخشان واداشت. پس از آن هشت مجموعه شعر «پس از خاموشی»، «اندوه مرز»، «شعرهای ونیسی»، «سرگذشت یک عشق»، «کفش‌های گل‌آلود»، «پدر و پسر» و «آهوان سمکوب»، و چهار کتـاب «در جستجـوی شـادی: در نقـد فرهنـگ مرگ‌پرستی و مردسالاری در ایران»، «نوگرایی و آرمان در ادبیات فارسی: بازگشت به طبیعت در شعر نیما یوشیج»، «شعر و سیاست و ۲۴ مقاله دیگر» و «من خود ایران هستم و ۳۵ مقاله دیگر» از او به چاپ رسیده است. آثار دیگر او در مجموعه‌هایی مانند «شاعران ضد جنگ» و «آمریکایی شدن» در کنار نام‌هایی مثل چاپلین و ناباکوف منتشر شده است.
نفیسی با وجود ضعف بینایی در زمینه زبان‌ها و فرهنگ‌های خاورمیانه از دانشگاه کالیفرنیا در لس‌آنجلس دکترا گرفت. او همچنین از ویراستاران «نامه کانون نویسندگان ایران در تبعید» و صفحه شعر گاهنامه «آرش» چاپ فرانسه، از همکاران نشریه «شهروند» چاپ کانادا و از بنیان‌گذاران نشست‌های ادبی «شنبه» در لس‌آنجلس است.
او اکنون با پسرش آزاد در غرب لس‌آنجلس زندگی می‌کند؛ جایی که شهرداری بندی از شعر او با عنوان «آه لس‌آنجلس» را بر دیوار یکی از بناهای یادبود شهر حک کرده است.
نظر شما چیست؟
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *