۸. آزادی و امنیت فردی
طبق ماده سوم اعلامیه جهانی حقوق بشر «هر انسانی حق حیات، آزادی و امنیت فردی دارد.» این ماده صرفا بازتابی از ارزش‌های اندیشه روشنگری نیست بلکه عکس‌العملی آگاهانه نسبت به فجایعی است که در اردوگاه‌های کار اجباری در زمان آلمان نازی رخ داد. ماده ۳ با ماده ۲۵ اشتراکاتی دارد و باید با توجه به ماده ۵ (منع شکنجه، و رفتار یا مجازات ظالمانه و غیرانسانی) و ماده ۹ (منع بازداشت، حبس و تبعید خودسرانه) تفسیر شود.
در زمان تهیه پیش‌نویس اعلامیه جهانی حقوق بشر، پن-چون چانگ، نماینده چین در کمیته سوم مجموعه عمومی سازمان ملل، پیشنهاد کرد که سه ماده اول اعلامیه به ترتیب بیانگر اندیشه‌های اصلی فلسفه سیاسی قرن هجدهم در باب حقوق یعنی «برادری»، «برابری» و «آزادی» باشد. بنابراین ماده ۳ صرفا اصلی اساسی را پیش روی ما می‌نهد که در نه ماده بعدی (ماده ۴ تا ۱۱) تعریف و تشریح می‌شود. این ماده‌های مرتبط، به‌خصوص ماده ۳ که بقیه مفاهیم از آن گرفته شده است، به موضوع امنیت فرد می‌پردازد −بر خلاف سایر بخش‌های اعلامیه که به حقوق سیاسی و مدنی، حقوق بین‌المللی نظیر شهروندی و پناهندگی، حقوق اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی اختصاص دارد.
تمهیدات جدی‌ای که برای حفاظت از امنیت فرد دیده شده نشان از ارتباط تنگاتنگ واقعه هولوکاست و تهیه اعلامیه دارد. هیتلر معتقد بود کشور یا حکومت اندام زنده ملیت است. او در عباراتی مشابه کشور را با نژاد و نژاد را با خون یکی می‌دانست. می‌توان گفت بیشتر آنچه در رایش سوم رخ داد برای تسلط نژاد آریایی بود. در سال ۱۹۳۴ رودلف هس در تجمعی بزرگ اعلام کرد سوسیالسم ملی چیزی جز «زیست‌شناسی کاربردی» نیست. بنابراین سوسیالیسم ملی نه تنها نظامی مستبد و تمامیت‌خواه بلکه بیش از و پیش از هر چیز نژادپرست بود.
این دیدگاه افراطی اندام‌واره به فروریختن حفاظ بین فرد و حکومت انجامید و همچنان که هرنان سانتا کروز، نماینده شیلی در کمیته سوم، اعلام کرد، با اصولی که اعلامیه بر آن استوار بود تضاد کامل داشت. به عبارت دیگر، ماده‌های ۳ تا ۱۱ و همچنین ماده ۲۵ اعلامیه بر این باور بنا شده که «منافع فرد بر مصالح حکومت مقدم است و نباید اجازه داد حکومت فرد را از کرامت انسانی و حقوق اولیه‌اش محروم کند.»
نظر شما چیست؟
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *