مرغ سحر

کاری از سولماز نراقی

امسال هدیه‌ی نوروزی من به کودکان، موزیک ویدیوی «مرغ سحر» است به تهیه کنندگی رسانه‌ی پارسی با رقص کودکان گرجی و جان تازه‌ای که به یک نغمه‌ی کهن بخشیده‌ایم. رقص رفتاری نمادین است و شادی، سلاحی که دست می‌گیریم برای دفاع از زندگی. مرغ سحر دیگر نباید ناله سر کند. باید نغمه‌ای شادی‌بخش بخواند زیرا «دیو سیاه از شادی بیزار است».

نوروز یک جشن نیست، یک رسالت است. شناسنامه‌ی فرهنگی ایران است. ایرانی که بارها سوخته و خاکستر شده و از خاکستر خود دوباره برخاسته، نوروز را نه به مثابه یک سرور فصلی، که همچون اسم رمزی مشترک برای بقای موجودیت فرهنگی خود به کار گرفته است. نوروز، فراخوان دگردیسی و تحول، فراخوان تابیدن نور از محل زخم‌هاست. آن‌گونه که مولانا می‌گوید:
از پی این زخم، جان نو رسید
جان کهنه! دست‌ها از خود بشو
امسال به جای تبریک سال نو بگویید: نوروز، پیروز!

این اثر تقدیم می‌شود به کیان پیرفلک و همه کودکان از دست رفته.

از رسانه پارسی و همکارانم علیرضا دریایی (نوازنده و تنظیم کننده) مهدی کریمی و الکساندر گیگائوری (صدابرداران)، گوانتسا مترولی (طراح رقص)، علی نجاتیان و فاطیما صحرا نورد (فیلمبرداران) و محمد موحد (تدوینگر) و سایر همکاران و همراهان به خاطر زحماتشان سپاسگزارم.