مشورت، از احتیاط تا خطر کردن: جومانجی

بعد از فصل دوم «فیلم‌ها و آدم‌ها» که درباره‌ی «گفت‌وگو» بود، در این فصل به سراغ موضوع مشورت و مشارکت در زندگی فردی و اجتماعی می‌رویم. چیزی که همه به شکل‌های گوناگون به آن نیاز داریم اما تشخیص موارد نیاز به مشورت، طرف مشورت و انتخاب او، نوع تصمیم‌گیری خودمان بعد از دریافت مشورت، هر کدام به اندازه‌ی خود مشورت، پیچیده به نظر می‌رسد و باید به چگونگی آن فکر کرد. در هر قسمت از این فصل، ردی از این مباحث را در فیلمی جستجو می‌کنیم و می‌کوشیم از آن‌چه در داستان فیلم درباره‌ی مشارکت و مشورت مطرح شده به تجربه‌های انسانی و کلی برسیم.

شکی نیست که ما در تصمیم‌گیری برای عملی کردن هر مشورت، انتخاب‌گر هستیم. بسیاری اوقات کسی را برای مشورت انتخاب می‌کنیم که حدس می‌زنیم نظری همسو با نظر خودمان داشته باشد؛ و گاه هم بعد از دریافت‌ مشورت‌های او، کار و جهتی را از بین حرف‌هایش انتخاب می‌کنیم که مطلوب خودمان است. سؤال قسمت آخر این فصل در این زمینه، چنین است: وقتی پای خطر کردن و ریسک و ماجراجویی در میان باشد، استفاده از مشورت و تجربه‌ی دیگران با این انتخاب‌های ما چگونه ترکیب می‌شود؟ بازی عجیب و پرهیجانی که محور فیلم «جومانجی» است ما را در برابر مسیر سختی برای دستیابی به پاسخ این پرسش قرار می‌دهد؛ مسیری که بخشی از آن، تردید بر سر دوراهی محافظه‌کاری یا ریسک‌پذیری خواهد بود.