مشورت و نتایج آن: انجمن شاعران مرده
بعد از فصل دوم «فیلم‌ها و آدم‌ها» که درباره‌ی «گفت‌وگو» بود، در این فصل به سراغ موضوع مشورت و مشارکت در زندگی فردی و اجتماعی می‌رویم. چیزی که همه به شکل‌های گوناگون به آن نیاز داریم اما تشخیص موارد نیاز به مشورت، طرف مشورت و انتخاب او، نوع تصمیم‌گیری خودمان بعد از دریافت مشورت، هر کدام به اندازه‌ی خود مشورت، پیچیده به نظر می‌رسد و باید به چگونگی آن فکر کرد. در هر قسمت از این فصل، ردی از این مباحث را در فیلمی جستجو می‌کنیم و می‌کوشیم از آن‌چه در داستان فیلم درباره‌ی مشارکت و مشورت مطرح شده به تجربه‌های انسانی و کلی برسیم.
در قسمت اول، به دو نوع رویکرد در قبال مشورت می‌پردازیم که یکی به استقلال رای جوان و نوجوان بها میدهد و دیگری راه گفت‌وگوی سالم را می‌بندد و در نتیجه، فرصتی برای مشورت باقی نمی‌گذارد. طی حالت دوم که هم در رفتار والدین سرکوبگر و هم در نظام آموزشی مستبد نمونه‌هایی دارد، چیزی تحت عنوان «انتخاب فردی» تقریباً بی‌معناست. در حالی که جان کیتینگ، معلم خلاق و خیالپرداز فیلم «انجمن شاعران مرده» میخواهد هر یک از بچه‌ها به انتخاب فردی خودش برسد.
طرح مسائل انسانی با معرفی فیلم‌هایی که به شکلی خاص به این مسائل می‌پردازند، هدف اصلی برنامه‌ی «فیلم‌ها و آدم‌ها» به حساب می‌آید. در هر مجموعه‌ی شش قسمتی از این برنامه، موضوع مشخصی را از زوایای مختلف و هر بار با معرفی یک فیلم در هر قسمت، پی می‌گیریم. برای مکث بر هر موضوع، دریچه‌هایی برای نگاه به هر فیلم پیشنهاد می‌کنیم تا جامعه، جهان و مسائل آن را بهتر ببینیم اما اصرارمان بر این است که برنامه، به جایی برای نقد و ارزش‌گذاری فیلم‌ها بدل نشود و به جای این کار، سعی کند به نقدی بر رفتارهای انسانیِ عادت‌شده اما نادرست یا لااقل نازیبا پیرامون موضوع هر قسمت دست یابد و البته، جایگزین‌هایی برای این عادات ارائه دهد.
پریسا صحبتی، دانش‌آموخته رشته‌های گرافیک و ادبیات نمایشی و سازنده‌ی چند فیلم کوتاه و مستند است. نگارش، طراحی و اجرای چند نمایشنامه نیز در سابقه‌ی کاری او به چشم می‌خورد. یکی از نوشته‌های سینمایی او در سال ۹۷ برنده‌ی جایزه‌ی جشنواره‌ی نقد فیلم «مشق شب» شد.
یک نظر
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *
من درست نفهمیدم چرا از واژه “مشاوره” در این مقوله استفاده میشود. در مخیله من, “مشاوره” را کسی “آگاهانه” میکند که روی موضوعی مشخص میخواهد تصمیم بگیرد. در حالیکه فیلم ظاهرن در مورد “آموزش” نو جوانان کند و کاو میکند. ارائه پنداری که هر چیزی که دنیای بیرون (نو) به نو جوان میدهد آینده گرا است و هر چیزی را که درون (خانواده, هنجارهای جا اافتاده, سنت) میدهد گذشته گرا, میتواند بخشی از زیر مجموعه “نظریه خرده گیرانه” (Critical Theory) باشد. این نظریه به دنبال جایگزین کردن هنجارهای فرهنگی با ایدئولوژی های فرقه ایی و نامأنوس است. به این منظور از ملغمه ای از منطق و عواطف استفاده میکند که نوجوانها ساده تر مغلوب آن میشوند. من فکر نمیکنم کسی بتواند خود را در جایگاهی ببیند که از صفت “سرکوبگر” برای پدر و مادر ها استفاده کند. به گردآورنده توصیه میکنم در مورد “نظریه خرده گیرانه” کمی وارسی کنند.