اگر ...، فصل ۲
یاشار صراف‌پور
یاشار صراف‌پور تنها فرزند خانواده، در زمان دستگیری پدرش به خاطر عضویت در حزب توده ایران ۲۰ ماهه بود و وقتی پدرش را سه سال پیش از اتمام حکم هشت ساله‌اش، در تابستان سال ۱۳۶۷ اعدام کردند، هفت سال بیشتر نداشت. پیکر و وصیت‌نامه پدر به خانواده تحویل داده نشد.
شرح مجموعه:
«اگر» گزیده‌ی کوتاهی است از گپی طولانی با کسانی که یکی از والدین یا هر دوی آنها را در زندان‌های جمهوری اسلامی و یا به دست مأمورینش از دست داده‌اند و یا مدتی به دلیل زندانی بودن آنها از داشتن‌شان محروم بوده‌اند.
فارغ از هر نوع باور، اعتقاد، عقیده و یا هدفی که آنها برایش جان‌شان را از دست داده‌اند و یا متحمل سختی‌هایی شده‌اند، فرزندان آنها نکات و دردهای مشترکی را به اشتراک می‌گذارند و از حس و حال آن روزها و تأثیرات این اتفاق در زندگی‌شان درد دل می‌کنند.
2 نظر
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *
چه کار زیبا و ماندگاری
همه ما ایرانیان صرف نظر از انکه چه عزیزانی را در طی این چند دهه از دست داده ایم ارزشمندترین چیز حیات انسانی یعنی زمان زندگی کردن را هم از دست داده ایم