سینما و زندگی با امیر پوریا، امید و ناامیدی در سینما
۱. امید به زندگی
آیا اساساً می‌شود گفت چیزی تحت عنوان «آدم امیدوار» و «آدم ناامید» به طور جداگانه وجود دارد؟ یا هر آدمی در مقاطع مختلف زندگی خود، یکی از این دوتاست؟ از فقر و بیکاری که برای هر کسی یأس‌آور است تا ممنوع‌الکاری، میل به خودکشی یا بحران میانسالی که برای افراد به‌خصوصی پیش می‌آید، زمینه‌های گوناگونی می‌توانند عامل ناامیدی شوند. خیلی اوقات آنچه کسانی را به یأس وامی‌دارد، به این واکنش عام بقیه منجر می‌شود که می‌گویند «خوشی زده زیر دلش»! شاید ما هم از بسیاری توصیه‌های خوش‌بینانه‌ی برنامه‌های تلویزیونی و رادیویی دلزده شده باشیم. اما آیا می‌توان برای امید و ناامیدی هم معیار مشخص کرد؟ چه روش‌هایی برای مقابله با یأس‌ها در سینما ترسیم شده است؟
شرح مجموعه:
خیلی از برنامه‌های سینمایی فقط برای علاقمندان مطالعه دربارۀ هنر و صنعت سینما ساخته می‌شود. اما در این برنامه‌ها امیر پوریا، منتقد و مدرّس سینما، به نمونه‌هایی از مسائل و احساس‌های انسانی همۀ ما در زندگی می‌پردازد و فیلم‌ها را از زاویه‌ای یادآوری می‌کند که برای مخاطب اهل سینما و بی‌علاقه به سینما، به یک میزان کنجکاوی به وجود بیاورد. سه قسمت اول این مجموعه، روابط زن و مرد در سینما را پی می‌گیرد: سینما از عشق و خاطرات روابط عاطفی، از گیر و گرفت‌ها یا خوشی‌ها و زیبایی‌های روابط، چه جلوه‌هایی برایمان به یادگار گذاشته است؟ در هر قسمت از این مجموعه، به غیر از فیلم‌هایی که در بحث به آنها اشاره می‌شود، فهرستی از فیلم‌های دیگر برای تماشا در پیوند با موضوع همان قسمت نیز معرفی می‌شود.
یک نظر
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *
آقایِ پوریا گرامی،
نکته اینکه افسردگی نیاز به درمان داره و درجه مقاومت ما در برابر ناامیدی خیلی مبحث پیچیده ی هست که نمیشه فقط با یک جمله که از سختی‌ها غول نسازیم به قول معروف سر و تهش را هم اورد.