هفت‌سین ۹۹
گرچه از دیرباز در همه گوشه و کنار جهان جشن‌های آغاز سال نو برگزار می‌شده، آیین نوروزی ایرانیان ریشه در اسطوره‌های بومی و منطقه‌ای دارد. نوروز مرز میان زمان مقدس و نامقدس شمرده می‌شد. انسان کهن بر این باور بود که با برگزاری آیین‌های نوروزی می‌تواند زمان نامقدس را که چیزی جز خطاهای فردی و اجتماعی گذشته‌اش نبود، پشت سر بگذارد و روزگاری نو بسازد.
میرچا الیاده، اسطوره‌شناس و دین‌پژوه نامدار، آیین‌های مشترکی در جشن‌های آغاز سال نو در سراسر جهان یافته است: ۱. پاک‌سازی خانه و زندگی و خود؛ ۲. فروکشتن و باز افروختن آتش؛ ۳. آیین‌های مربوط به مردگان؛ ۴. آیین‌های پهلوانی و زورآزمایی؛ ۵. برپا کردن سازها و نمایش‌ها.
هنوز هم در ایران بعضی از این آیین‌ها پابرجاست. خانه‌تکانی عید، افروختن شمع بر سر سفره عید، دیدار پیش از عید از گور مردگان، و بسیاری دیگر. اما از میان این آیین‌ها بر سر معنای هفت‌سین چندان توافقی نیست. مهرداد بهار گمان می‌کرد که هفت سین نمادی است از هفت سیاره که سرنوشت بشر در دست آنان شمرده می‌شد و اگر کسی می‌توانست نظر لطف آن ستاره‌ها را جلب کند به خوشبختی می‌رسید.
اما، با همه آنچه در ۱۳۹۸ بر ایرانیان رفت، در هفت‌سین مصطفی هروی شاید همان معنای کلی نوروز نهفته باشد: باززایی.
نظر شما چیست؟
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *