مدت زمان فیلم: 

۱۳۷ دقیقه

کارگردان: 

دستین دنیل کرتون، فیلنامه‌نویس، کارگردان و تهیه‌کننده آمریکایی بیشتر برای فیلم تحسین‌شده بخش کوتاه‌مدت شماره ۱۲ (۲۰۱۳) شناخته می‌شود. 

بازیگران:

مایکل بی جردن: بازیگر فیلم‌های کرید، کرید ۲، چهار شگفت‌انگیز، و فارنهایت ۴۵۱ ساخته کارگردان ایرانی رامین بحرانی)، جیمی فاکس (خواننده آمریکایی و برنده اسکار بازیگری سال ۲۰۰۴ با فیلم‌هایی نظیر جانگوی زنجیرگسسته اثر کوئنتین تارانتینو و وثیقه اثر مایکل مان)، و بری لارسون (بازیگر ثابت فیلم‌های دستین کرتون، اَونجر:پایان بازی، کاپیتان مارول و برنده اسکار بازیگری سال ۲۰۱۶ برای فیلم اتاق)

داستان فیلم:

برایان وکیل جوان سیاه‌پوستی است که به‌تازگی تحصیلاتش را در هاروارد به پایان رسانده است. او که خود در محله سیاه‌پوستان بزرگ شده و نابرابری اجتماعی را از نزدیک حس کرده است، تصمیم می‌گیرد تا از حقوق فقرا و محکومین به اعدام دفاع کند. یکی از موکلین او فردی سیاه‌پوست به نام والتر مک میلان است که به جرم قتل دختری سفیدپوست به مرگ محکوم شده است. برایان پس از بررسی پرونده او متوجه می‌شود که دلایل و اسناد محکمی برای محکومیت والتر وجود ندارد اما سیستم قضایی سرسختانه مُصر است تا او را اعدام کند.

درباره فیلم:

فقط بخشش فیلمی درباره قربانیان تفکر و نگاه نژادپرستانه در جامعه است. اندیشه‌ خطرناک نژادپرستی می‌تواند سیستم قضایی و انتظامی جامعه را به سمت بی‌عدالتی سوق دهد. قربانیان نظام تبعیض مردمی از همان جامعه هستند که از لحظه‌ی به دنیا آمدن به دلیل رنگ پوست، خانواده (خون)، طبقه اجتماعی و یا عقیده محکوم و گناهکار شناخته می‌شوند.    

فیلم بر اساس خاطرات واقعی دوران وکالت وکیل سیاه‌پوستی به نام برایان استیونسون ساخته شده است. اولین نمایش جهانی‌ فیلم در چهل و چهارمین جشنواره بین‌المللی فیلم تورنتو در سپتامبر ۲۰۱۹ بود. فقط بخشش از همان ابتدا با تحسین منتقدین و تماشاگران همراه بود و به عنوان بهترین فیلم سال از سوی حلقه منتقدین فیلم آمریکایی-آفریقایی انتخاب شد. 

فقط بخشش یک فیلم دادگاهی جذاب و تأثیرگذار است اما مانند فیلم‌های مشابهش در صدد برانگیختن احساسات مخاطب نیست بلکه سعی می‌کند با جلوگیری از غرق‌شدن احساسی تماشاگر در حوادث فیلم بر آگاهی او بیافزاید. 

«این مرد به من ثابت کرد که فقط با ایده‌های ذهنی‌مون نمی‌تونیم دنیا را تغییر بدهیم. باید ایمان قلبی به آنها داشته باشیم. او به‌ من یاد داد تا امیدوار باشم؛ ناامیدی دشمن عدالته. […] امید به ما اجازه می‌ده که به سمت جلو حرکت کنیم حتی اگر حقیقت به‌وسیله افراد قوی تحریف شده باشه.»

از گفتار پایان فیلم

---

هرگز به‌ندرت گاهی همیشه (۲۰۲۰)

مدت زمان فیلم: 

۱۰۱ دقیقه

کارگردان: 

الیزا هیتمن، کارگردان ۴۱ ساله‌ی نیویورکی، پیش از این با فیلم‌ موش‌های ساحلی (۲۰۱۷)، مثل عشق بود (۲۰۱۳) و اپیزودهایی از دو سریال High Maintenance و ۱۳ دلیل برای اینکه شناخته می‌شد. هرگز به‌ندرت گاهی همیشه نقطه عطفی در کارنامه سینمایی او به حساب می‌آید. هیتمن متأثر از فیلم‌سازان مکتب نیویورک است؛ فیلم‌سازانی با سواد سینمایی بالا که فیلم‌سازی مستقل و کم‌خرج را به فضای پر زرق و برق استودیوهای هالیوود ترجیح می‌دهند. مارتین اسکورسیزی، جورج لوکاس، وودی آلن، الیور استون و ده‌ها کارگردان صاحب‌نام امروز سینما از جمله فیلم‌سازان این مکتب به شمار می‌روند. 

 بازیگران:

بازیگر نقش اصلی سیدنی فلانیگان است که برای اولین بار مقابل دوربین قرار می‌گیرد. 

داستان فیلم:

دختر نوجوانی از طبقه متوسط با بارداری ناخواسته مواجه می‌شود. از آنجایی که قوانین سخت‌گیرانه محلی به او اجازه سقط جنین نمی‌دهد، به همراه دختر عمویش راهی نیویورک می‌شود؛ شهری که هیچ کدام چیزی از آن نمی‌دانند. 

درباره فیلم:

هرگز به‌ندرت گاهی همیشه شاید موفق‌ترین فیلم ۲۰۲۰ تا زمان نوشتن این مطلب باشد. در تنها فستیوال‌های مهمی که در سال ۲۰۲۰، پیش از تعطیل شدن جشنواره‌های سینمایی جهان برگزار شد، یعنی ساندنس و برلین، این فیلم موفق به کسب جایزه شد و نظر مثبت اکثر منتقدین و تماشاگران را به خود جلب کرد. منتقدین فیلم را درامی تکان‌دهنده، جسورانه ولی صمیمی ارزیابی کردند درباره تلاش دختر جوانی که هر لحظه چیزی علیه اوست. 

فیلم نگاهی واقع‌گرایانه به موضوع سقط جنین در غرب و کنش و واکنش‌هایی دارد که جامعه، افراد و نزدیکان زن باردار در مواجهه با این موضوع از خود نشان می‌دهند. هیتمن در این فیلم با ظرافت و ریزبینی، آزادی و اختیار زنان در کنترل بدن‌شان را به بحث می‌کشد. 

از سوی دیگر، هرگز به‌ندرت گاهی همیشه روایتی است باورپذیر از شجاعت، فداکاری و دوستی دو دختر نوجوان در حل مشکلی که از توان آنها خارج است. 

منتقد سینمایی روزنامه وال استریت ژورنال (دومین روزنامه پرتیراژ آمریکا) هرگز به‌ندرت گاهی همیشه را این‌گونه توصیف می‌کند: «فیلمی که باید دید.»

---

بَره دیگر (۲۰۱۹)

مدت زمان فیلم: 

۹۷ دقیقه

کارگردان: 

ماوگوژاتا شوموفسکا یکی از کارگردانان مطرح امروز سینمای اروپاست. سینمای این کارگردان زن لهستانی سینمای اندیشه است؛ سینمایی تفکر برانگیز که بر بیان تصویری استوار است و از حرافی کلامی پرهیز می‌کند. بسیاری از جشنواره‌های معتبر دنیا از جمله فستیوال‌های برلین و ساندنس آثار شوموفسکا را می‌پسندند. 

از آثار دیگر این فیلم‌ساز ۴۷ ساله می‌توان به ماگ، بدن (هر دو برنده جایزه کارگردانی و خرس نقره‌ای از فستیوال برلین) و غریبه (نامزد ویژه هیئت داوران فستیوال ساندنس) اشاره کرد. 

 بازیگران:

رافی کسیدی، بازیگر اصلی فیلم، در ایران بیشتر برای بازی در نقش بیاتریک سِلفریج در سریال آقای سلفریج شناخته می‌شود. او در فیلم‌های کشتن گوزن مقدس، سرزمین فردا و واکس لاکس هم بازی کرده است. 

میخیل هایسمان، بازیگر دیگر فیلم با یکی از آثار دیدنی و مطرح سال ۲۰۱۵ به نام سِن آدلاین در سینما شناخته می‌شود. 

داستان فیلم:

فرقه‌ای از زنان که مردی آنها را رهبری می‌کند، دور از جامعه امروز و طبق قوانین خاص در نقطه‌ای از کوهستان زندگی می‌کنند. هیچ کدام از اعضای گروه اجازه پرسش ندارند تا آنکه روزی در ذهن یکی از آنها سؤالی پیش می‌آید.

درباره فیلم:

نخستین اکران جهانی‌ بره دیگر در فستیوال فیلم تورنتو ۲۰۱۹ بود و بعد از آن در چند فستیوال جهانی از جمله فستیوال فیلم لندن که نامزد دریافت جایزه بهترین فیلم شد، شرکت کرد. قرار بود از آوریل ۲۰۲۰ اکران عمومی‌ فیلم در سینما آغاز شود که مانند بسیاری از فیلم‌های فصل انجام نشد. 

نوزاد گوسفند را برّه می‌نامند و با آن صفاتی نظیر مطیع، فرمان‌بردار، بی‌اراده و تسلیم به ذهن متبادر می‌شود. در واقع، اعضای فِرَق مذهبی بره‌هایی‌اند که بدون اراده تسلیم و فرمان‌بردار دستورات غیرمتعارف رهبر فرقه هستند. بنیان هر فرقه مذهبی بر شستشوی مغزی اعضایش استوار است. رهبر فکر می‌کند و بقیه عمل. همه یک شکل می‌پوشند و یکسان حرف می‌زنند.

بره دیگر روایتی از فرقه‌ای مذهبی است که هرچند در واقعیت وجود ندارد، معرف همه‌ی ویژگی‌های فرقه‌های مذهبی است. در چند دهه اخیر، شاهد رشد قارچ‌گونه فِرَق مذهبی در گوشه و کنار جهان هستیم و ریشه بسیاری از قتل‌ها و کشتارهای امروز بشر را باید در همین پدیده نامتعارف با اخلاق بشری جستجو کرد. 

بره دیگر فیلمی جذاب است به ویژه برای آنهایی که دنبال تماشای فیلم‌های خاص هستند. 

---

همسران نظامی (۲۰۱۹)

مدت زمان فیلم: 

۱۱۲ دقیقه

کارگردان: 

پیتر کاتانیو، کارگردان سرشناس انگلیسی با فیلم فول مانتی (۱۹۹۷) در جهان سینما به شهرت رسید. او برای این فیلم نامزد جایزه بهترین کارگردان و بهترین فیلم در اسکار سال ۹۸ شد. بیش از ده سال به کارگردانی فیلم و سریال‌های تلویزیونی مشغول بود. همسران نظامی (Military Wives) اولین اثر سینمایی کاتانیو پس از این دوره ده ساله است. 

 بازیگران:

کریستین اسکات توماس (بیمار انگلیسی و تاریک‌ترین ساعت)، شارون هورگان (تصور کن من و تو و سریال فاجعه)، اِما لاندس (سریال دانتون ابی)

داستان فیلم:

تعدادی از زنان نظامیان حاضر در جنگ افغانستان برای تحمل دوری همسران‌شان گروه کُر تشکیل می‌دهند. با اینکه در ابتدا خیلی ناشیانه رفتار می‌کنند اما کم کم مورد توجه قرار می‌گیرند. 

درباره فیلم:

همسران نظامی از جمله فیلم‌هایی بود که در نوبت اکران بهار ۲۰۲۰ قرار داشت اما به دلیل بحران جهانی بیماری کرونا، تماشای آن از صفحه نمایش تلویزیون‌های خانگی جایگزین دیدن فیلم بر روی پرده نقره‌ای سینما شد. 

اولین حضور جهانی‌ همسران نظامی در فستیوال سال گذشته‌ی فیلم تورنتو بود و تا پیش از تعطیلی سینماها، چند حضور جهانی دیگر هم داشت و جایزه ۲۰۲۰ فیلمِ «به‌راستی تأثیر‌گذار» را از مؤسسه هارت‌لَند دریافت کرد. 

داستان فیلم بر اساس حوادث واقعی است. تعدادی از زنان نظامیان ارتش بریتانیا تصمیم می‌گیرند به جای در خانه نشستن و چشم به در دوختن، به کاری دسته‌جمعمی و سرگرم‌کننده مشغول شوند تا تحمل دوری از همسران‌شان راحت‌تر شود. آنها به کارهای مختلف رو می‌آورند اما هیچ کدام کمکی به روحیه‌شان نمی‌کند تا بالاخره به پیشنهاد یکی از زنان گروه کُر تشکیل می‌دهند. در ابتدا تمرین‌های موسیقی و آواز برای‌شان تفریح به شمار می‌رود اما کم‌کم علاقه آنها به آواز بیشتر می‌شود و تمرین‌ها جدی‌تر. گروه کر آنها مورد توجه فرماندهان ارتش قرار می‌گیرد و برای اجرا به آلبرت هال دعوت می‌شود. امروز این گروه منشاء ۷۵ گروه کُر با ۲۳۰۰ عضو است که اعضای آن همگی همسران نظامیان بریتانیایی هستند.

همسران نظامی فیلم شادی است اما مثل همه فیلم‌هایی که بر اساس زندگی واقعی همسران و مادران ساخته شده، پُر از لحظات درگیری‌های کوچک مادر با فرزند، زن با شوهر و یا دو زن با یکدیگر است؛ درگیری‌هایی که پیامدشان بیشتر شناخت و نزدیکی به یکدیگر است تا دوری و جدایی.

لحظه پایان فیلم آغازی بر این جمله در ذهن تماشاگر است: «با وحدت هر غیرممکنی ممکن است.»

---

خیابان آواز (۲۰۱۶)

مدت زمان فیلم: 

۱۰۶ دقیقه

کارگردان: 

جان کارنی، کارگردان و فیلمنامه‌نویس ایرلندی، با فیلم‌ یک بار (Once) در سال ۲۰۰۷ به شهرت جهانی رسید و خیابان آواز جایگاه او را در سینمای جهان تثبیت کرد. این فیلم‌ساز بیش از سی جایزه بین‌المللی و نامزدی از جشنواره‌های مختلف دنیا را در کارنامه‌ هنری‌اش دارد.

 بازیگران:

فردیا والش پیلو (بازیگر و موزیسین)، آیدان گیلن (بازیگر نقش پیتر بیلیش در سریال بازی تاج و تخت)، و ماریا دویل کندی (بازیگر و خواننده ایرلندی). 

داستان فیلم:

در دهه ۱۹۸۰ با رکود شدید اقتصادی در ایرلند، بسیاری از مشاغل با ورشکستگی روبرو می‌شوند. تأثیر منفی بحران اقتصادی بر روابط خانوادگی، بسیاری از خانواده‌ها را در آستانه فروپاشی قرار داده است. کانر، نوجوان پانزده ساله دوبلینی، در یکی از همین خانواده‌ها زندگی می‌کند. مخارج سنگین تحصیل در مدرسه خصوصی، والدین کانر را ناچار می‌کند که او را به مدرسه‌ای کاتولیک بفرستند. روبروی این مدرسه دختر زیبارویی زندگی می‌کند که آرزوی ستاره شدن دارد. کانر عاشقش می‌شود و برای جلب توجه دختر تصمیم می‌گیرد با تشکیل یک گروه موسیقی او را به آرزویش برساند.

درباره فیلم:

خیابان آواز یک اثر رمانتیک-موزیکال شاد است که پس از پخش در سال ۲۰۱۶ توجه بسیاری از جشنواره‌های سینمایی دنیا را جلب کرد. از جمله می‌توان به نامزدی این فیلم برای جایزه بهترین فیلم کمدی-موزیکال سال در مراسم گلدن گلوب اشاره کرد. 

خیابان آواز که نام گروه موسیقی پسرهای فیلم است، داستان عشق انسانی و موسیقی است و اینکه چگونه هر کدام از این دو در آفرینش و رشد دیگری مؤثرند. فیلم معرف این پیام است که نجات جامعه بحران‌زده فقط با عشق انسان‌ها به یکدیگر و آفرینش هنر امکان‌پذیر است. همان‌گونه که در فیلم هم به نمایش می‌آید عشق ساده انسانی و آفرینش هنر –در این فیلم، موسیقی– راه‌هایی برای پویایی و نجات جامعه‌ی رو به رکود و نابودی است.

از طرف دیگر، فیلم با تصویر مدرسه مذهبی‌ای که کانر در آن درس می‌خواند به جوامع بزرگی که ایدئولوژِی یا مذهبی خاص بر آنها حاکم است، طعنه می‌زند و اینکه استعدادهایی که موافق این نوع نظام‌ها نیستند از بین می‌روند و آنهایی هم که می‌مانند هنرشان باید در جهت خواسته نظام ایدئولوژیک باشد. 

در سکانسی از فیلم، کانر خودش را شبیه خوانندگان پاپ درآورده ولی با اجبار و برخورد فیزیکی کشیش، آرایشش را پاک می‌کند. او در آوازی خطاب به مدیر مدرسه می‌خواند: «شمایی که هر روز لباسی بلند مثل زن‌ها می‌پوشید! آرایش مرا به زور پاک می‌کنید و می‌گویید آرایش مخصوص زن‌هاست!»

---

راه بازگشت (۲۰۲۰)

مدت زمان فیلم:

۱۰۸ دقیقه

کارگردان: 

گاوین اوکانر با فیلم‌های رها چون باد (۱۹۹۹)، مبارز (۲۰۱۱) و حسابدار (۲۰۱۶) شناخته می‌شود. او همچنین تولیدکننده و کارگردان یک قسمت از مینی‌سریال موفق هفت ثانیه است.

 بازیگران:

بن افلک، فیلمساز و بازیگر سرشناس آمریکایی، نقش اصلی را در فیلم به عهده دارد. او در ایران بیشتر با فیلم آرگو شناخته می‌شود اما در کارنامه هنری‌اش بیش از صد جایزه و نامزدی از جشنواره‌های بین‌المللی دیده می‌شود از جمله جایزه اسکار بهترین فیلمنامه غیراقتباسی برای فیلم ویل هانتینگ خوب.

داستان فیلم:

جک پس از درگذشت فرزندش به افسردگی و انزوا کشیده می‌شود، زندگی خانوادگی‌اش از هم می‌پاشد و به اعتیاد و الکل پناه می‌برد. در همان دوران، مدیر مدرسه مذهبی‌ای که جک قبلا در آنجا درس می‌خوانده و بسکتبال بازی می‌کرده از او دعوت می‌کند که مربی‌گری تیم بسکتبال دبیرستان را به عهده بگیرد.

درباره فیلم:

تعطیل شدن سینماها به دلیل شیوع ویروس کرونا فقط صنعت و سرمایه سینما را به خطر نیانداخته بلکه به هنر سینما هم لطمه زده است. اکران فیلم‌ها به طور ناقص انجام شده و تعداد زیادی از فیلم‌ها که در نوبت اکران قرار داشتند با از دست‌دادن پرده سینماها، ناچار از طریق سایت‌های سینمایی به خانه‌ها راه یافتند. سینما هنری جادویی است و سِحرش در سالن‌های تاریک سینما با تماشاگرانی که همراه با قهرمانان فیلم می‌خندند، می‌گریند و می‌ترسند، آشکار می‌شود. زیبایی هنر هفتم از صفحه کوچک کامپیوترها و تلویزیون‌های خانگی به طور کامل دیده نمی‌شود بلکه احتیاج به پرده‌های بزرگ سینما با تماشاگرانی دارد که در محیطی شبه‌آیینی به این پرده بزرگ چشم دوخته‌اند. راه بازگشت از جمله این فیلم‌هاست که هرچند تماشای آن در خانه، زیبایی تماشاکردن از پرده سینما را منتقل نمی‌کند اما همچنان فیلمی جذاب و تأثیرگذار برای بیننده‌اش است. 

این فیلم که بر اساس داستانی واقعی ساخته شده، همان‌طور که از نامش مشخص است درباره زندگی‌ای است در حال فروپاشی و ناامیدانه که ناگهان با تابش نور عشق و امید راه نویی برایش باز می‌شود. راه بازگشت فیلم تلخی نیست؛ درامی ورزشی و تأمل‌برانگیز است.

موضوع زیرین فیلم نظارت سخت‌گیرانه حاکم در نهادهای مذهبی است. مربی‌گری تیم بسکتبال مدرسه مذهبی هم مشکلات خودش را دارد. همیشه کشیشی همراه تیم است و رفتار و طرز حرف‌زدن مربی را در بازی کنترل می‌کند. در سکانسی از فیلم، جک به کشیش ناظر می‌گوید: «تو فکر می‌کنی اونی که اون بالاست با این همه فجایعی که در دنیا اتفاق می‌افته می‌آد به حرفای منی که روی نیمکت یک تیم بسکتبال محلی نشسته، گیر می‌ده!»

---

پنجره عقبی (۱۹۵۴)

مدت زمان فیلم: 

۱۱۲ دقیقه

کارگردان: 

آلفرد هیچکاک، فیلمساز بریتانیایی-آمریکایی با ساخت بیش از هفتاد فیلم کوتاه و بلند سینمایی، یکی از تأثیرگذارترین فیلمسازان تاریخ سینما و از معماران سینمای امروز جهان به‌شمار می‌رود. او را استاد دلهره و استاد تعلیق در سینما می‌نامند. ماهنامه معروف سایت اند سایت متعلق به بنیاد فیلم بریتانیا از هیچکاک به عنوان بهترین فیلمساز تمام ادوار تاریخ بریتانیا یاد می کند و نشریه توتال فیلم، او را بزرگترین کارگردان تاریخ سینمای نامیده است. اکثر آثار هیچکاک به عنوان شاهکارهای سینمایی شناخته می‌شوند. سرگیجه، شمال از شمال غربی، روانی، طناب، مردی که زیاد می‌دانست و پرندگان از جمله آثار این فیلمساز شهیر هستند. 

 بازیگران:

جیمز استوارت: یکی از بزرگ‌ترین بازیگران کلاسیک دنیا، برنده ده‌ها جایزه و نامزد بازیگری از فستیوال‌ها و مراسم سینمایی معتبر دنیا نظیر اسکار، گلدن گلوب و بفتا، بازیگر رتبه سوم در فهرست پنجاه بازیگر اسطوره‌ای دنیا.

گریس کلی: بازیگر برنده جایزه بازیگری اسکار و گلدن گلوب؛ او پس از ازدواج با شاهزاده موناکو، ملکه موناکو شد و بازیگری را ادامه نداد.

داستان فیلم:

خبرنگاری به نام جِف پایش شکسته و مجبور است چند هفته را در خانه روی صندلی چرخ‌دار بگذراند. او روزها از بیکاری با دوربین از پنجره اتاقش به خانه‌های اطراف نگاه می‌کند. یک روز، حین سرک کشیدن‌هایش، شاهد اتفاق غیرمنتظره‌ای است که او را به همسایه‌اش مشکوک می‌کند.

درباره فیلم:

شاید امروزه تماشای فیلم‌های پُر آب و رنگ با دکورهای عظیم و جلوه‌های فوق تصور کامپیوتری دیگر رغبتی برای دیدن فیلم‌های کلاسیک سینما نمی‌گذارد. اما ویژه‌ترین امتیاز فیلم‌های کلاسیک شروع آنهاست. در همان دقایق آغازین چنان تماشاگر را مجذوب خود می‌کنند که تا انتها با آنها همراه خواهد بود. تعلیق مهمترین ویژگی آثار کلاسیک تاریخ سینما است و در بین همه این‌ها، استاد تعلیق عنوانی است که به آلفرد هیچکاک داده‌اند. اغراق نیست اگر هیچکاک را معمار اصلی شکل و بافت سینمای معمایی، پلیسی و ترسناک امروز جهان بنامیم. تأثیر سینمای او بر سینما و سینماگران امروز دنیا مشهود است. 

هیچکاک در همه آثارش حتی فیلم‌های اولیه‌‌ او که از شهرت کمتری برخوردارند از همان سکانس‌های ابتدایی چنان تماشاگر را درگیر و سهیم در فیلم می‌کند که بیننده تا فیلم به پایان نرسد، از مقابل پرده سینما یا تلویزیون کنار نمی‌رود. سینمای هیچکاک، سینمای غافل‌گیری است و صحنه بعد برای بیننده‌اش قابل حدس زدن نیست. تماشاگر سینمای هیچکاک همیشه در حال رودست خوردن از اوست.

هیچکاک خشونت، قتل و تجاوز به حریم انسانی را نشان می‌دهد اما نه با تعریف سینمای امروز جهان که مملو از صحنه‌های خشونت و خون است. او با طنزی که در آثارش روان است تماشاگر را در برابر این خشونت‌ها آگاه می‌کند بی‌آنکه روان تماشاگر را پریشان و عصبی کند. 

پنجره عقبی، یکی از مشهورترین آثار آلفرد هیچکاک، همه مؤلفه‌های سینمای او را داراست. این فیلم از سوی سایت IMDb و بنیاد فیلم آمریکا به عنوان یکی از صد فیلم برتر سینمای آمریکا معرفی شده است. پنجره عقبی معرف زیبایی هنر سینما صرف‌نظر از سرگرم‌کنندگی یا صنعتی بودن این هنر است. فیلم با آنکه داستانی جذاب دارد اما مثل اکثر آثار هیچکاک تمثیل‌وار است. فیلم داستان جامعه‌ای با آدم‌های متفاوت آن است مانند رقاصه‌ای زیبا که مردها دور و برش هستند، موسیقی‌دان ناموفق، زوج تازه ازدواج کرده و دیگران.

فیلم پنجره عقبی فیلم جذابی است که در فهرست بسیاری از سینماگران و منتقدین برای تماشا در تعطیلات معرفی شده است. 

---

یک روز بارانی در نیویورک (۲۰۱۹)

مدت زمان فیلم: 

۹۲ دقیقه

کارگردان: 

وودی آلن با کارگردانی بیش از پنجاه فیلم سینمایی، یکی از پرکارترین و برجسته‌ترین کارگردانان جهان سینماست. در کارنامه هنری آلن بیش از سیصد جایزه و نامزدی در مراسم و فستیوال‌های مختلف سینمایی از جمله اسکار، گلدن گلوب، بفتا، برلین و کن دیده می‌شود. آثار او همواره در زمان اکران کنجکاوی‌برانگیز و پر سر و صدا بوده است. آنی هال، پول را بردار و فرار کن، منهتن، رز ارغوانی قاهره و نیمه شب در پاریس از جمله آثار شناخته‌شده آلن است. 

 بازیگران:

تیموتی شالامی (بازیگر جوان و خوش‌آتیه سینمای هالیوود با بیش از صد جایزه و نامزدی بازیگری از جشنواره‌های جهانی فیلم با آثاری نظیر مرا با نام خودت صدا کن و زنان کوچک)، اِل فانینگ و سلنا گومز (خواننده مشهور آمریکایی)

داستان فیلم:

دختر و پسری جوان برای تعطیلات آخر هفته راهی نیویورک می‌شوند ولی بارندگی شدید و حوادث پیش‌بینی‌نشده رابطه آنها را دستخوش تغییر می‌کند. 

درباره فیلم:

بی‌گمان سینما بدون حضور وودی آلن چیزی کم داشت. آلن را استاد کمدی سیاه یا تلخ در سینما می‌دانند. در این شکل کمدی موضوعاتی که ذاتا کمدی نیستند موجب خنده تماشاگر می‌شوند اما پس از تماشای فیلم، خنده تبدیل به تفکر می‌شود. داستان در کمدی سیاه روند خطی و منطقی ندارد و از اوج و فرودهای معمول در فیلم‌های داستانی که در بیننده حس تعلیق ایجاد می‌کند، خبری نیست. اما استادان بزرگ فیلنامه‌نویسی مانند وودی آلن طوری عناصر داستان را می‌چینند که تماشاگر تا انتهای اثر همراهِ آن خواهد بود. 

یک روز بارانی در نیویورک، آخرین اثر سینمایی وودی آلن هم مانند سایر فیلم‌هایش یک کمدی تلخ است. فیلم پُر از صحنه‌ها و دیالوگ‌های خنده‌دار که پس از خاموشی فیلم، تفکر را به دنبال خواهد داشت. 

وودی آلن استاد به تصویر کشیدن روابط انسان‌ها است این روابط می‌تواند بین مادر و پدر و فرزند، زن و شوهر، دوست دختر و دوست پسر، دو دوست، دو همکار و مانند آن باشد. او روابط انسان‌ها را عریان و آشکارا در مقابل چشمان تماشاگرش به نمایش می‌گذارد تا مخاطب به قوت و ضعف‌های روابطش آگاه شود. آلن در یک روز بارانی در نیویورک هم مانند بسیاری از آثار گذشته‌اش به هجو روابط ناپایدار و از هم گسیخته نسل امروز، آرزوهای بر باد رفته و مناسبات غلط اجتماعی در جامعه امروز می‌پردازد.

یک روز بارانی در نیویورک یکی از بهترین فیلم‌های آلن در سال‌های اخیر است که هرچند اکران محدودی داشت ولی مورد تحسین منتقدین سینمایی قرار گرفت.

---

زندگی زیباست (۱۹۹۷)

مدت زمان فیلم: 

۱۱۶ دقیقه 

کارگردان و بازیگر فیلم: 

زندگی زیباست فیلم شخصی روبرتو بنینی، کارگردان و بازیگر سرشناس سینما و تئاتر ایتالیا است. زندگی زیباست با نام بنینی شناخته می‌شود. فیلم به‌طور هم‌زمان جایزه بهترین بازیگری و بهترین فیلم خارجی را از اسکار ۱۹۹۹ برای او به ارمغان آورد. در آن سال، روبرتو توانست اکثر جوایز جهانی سینما را کسب کند. ببر و برف و پینوکیو دو فیلم بعدی او هستند که مورد توجه جهان سینما قرار گرفتند هرچند به موفقیت‌های زندگی زیباست نرسیدند. روبرتو بنینی، کمدین ایتالیایی در کارنامه هنری خود سابقه بازیگری در فیلم‌های کارگردان‌های مشهور سینما نظیر قهوه و سیگار (جیم جارموش) و رم با عشق (وودی آلن) را هم دارد. 

داستان فیلم:

جوانی یهودی به نام گیدو عاشق دختری مسیحی می‌شود. آنها پس از کش و قوس بسیار با هم ازدواج می‌کنند و صاحب پسری می‌شوند. با شروع جنگ جهانی دوم زندگی این خانواده از هم می‌پاشد و گیدو و پسرش مانند یهودیان دیگر دستگیر و به اردوگاه کار اجباری یهودیان فرستاده می‌شوند. در اردوگاه، گیدو برای حفظ آرامش پسر خردسالش وانمود می‌کند که همه اتفاقات پیش‌آمده یک بازی است و همه برای شاد کردن پسر درگیر این بازی شده‌اند. 

درباره فیلم:

زندگی زیباست یک کمدی بی‌نظیر است. داستان این کمدی، شاد بودن در سخت‌ترین شرایط است. یکی از بزرگترین فجایع تاریخ بشریت، کشتار و سوزاندن یهودیان به جرم دگراندیشی در اردوگاه‌های دوران جنگ دوم جهانی است. بنینی یادآوری می‌کند تا آخرین لحظه حیات حتی تا چند قدمی کوره‌های آدم‌سوزی، ما هنوز زندگی می‌کنیم و نبض زندگی با بازی و خنده می‌تپد. 

شاید در ابتدا این‌طور به نظر رسد که موضوع فیلم جدایی غیرواقعی انسان‌ها بر اساس عقاید مذهبی‌شان و عدم تحمل دگراندیشان در حکومت‌های ایدئولوژیک است اما از نیمه فیلم به بعد است که نگرش آرمان‌گرایانه کارگردان روشن‌تر و صریح‌تر می‌شود. از منظر او همه آدم‌ها خوبند فقط بعضی‌ها در زندگی‌شان مجبورند نقش آدم بدها را بازی ‌کنند. 

زندگی زیباست فیلمی است سرشار از عشق، امید و شادی که مطمئنا پس از تماشا تا مدت‌ها فراموشش نخواهید کرد. 

---

شیر (۲۰۱۶)

مدت زمان فیلم: 

۱۱۸ دقیقه

کارگردان: 

شیر اولین فیلم بلند سینمایی گِرت دیویس کارگردان استرالیایی است. در کارنامه دیویس کارگردانی اپیزودهایی از چند سریال استرالیایی نظیر بالای برکه و همکاری با جین کمپیون (فیلم‌ساز مشهور استرالیایی) دیده می‌شود اما موفقیت‌های فیلم شیر در عرصه جهانی و انتخاب شدن آن به عنوان بهترین فیلم سال استرالیا، گِرت دیویس را به عنوان چهره‌ای جدید به سینمای جهان معرفی کرد. با این همه، فیلم بعدی او، مریم مجدلیه (۲۰۱۸)، موفقیت چندانی برای او در پی نداشت.

بازیگران:

 دِو پاتل، نیکول کیدمن، رونی مارا (با فیلم‌های دختری با تتوی اژدها، او (دختر)، کارول، و شبکه اجتماعی شناخته می‌شود).

 دِو پاتل، بازیگر اصلی فیلم شیر، پس از بازی در فیلم میلیونر زاغه‌نشین شناخته شد. او برای نقش‌آفرینی در فیلم شیر بار دیگر تحسین شد و در فهرست نامزدان بهترین بازیگری در اسکار و گلدن گلوب ۲۰۱۷ قرار گرفت.

داستان فیلم:

سارو، پسربچه فقیر هندی، در قطاری خوابش می‌برد و گم می‌شود. خانواده‌ای استرالیایی او را به فرزندی می‌پذیرد و با خود به استرالیا می‌برد. سال‌ها بعد، سارو که حالا جوانی شده تصمیم می‌گیرد از طریق اینترنت خانواده‌اش را پیدا کند. 

درباره فیلم:

این فیلم بر اساس کتاب خاطرات واقعی سارو بریرلی به نام راه دور از خانه ساخته شده است.  فیلم هم مانند کتاب داستانی جذاب و پرکشش و در عین حال واقعی دارد.  دِو پاتل، بازیگر نقش سارو می‌گوید چندین ماه با نقشش زندگی کرده. با قطار مسیری را که سارو طی کرده پیموده است و به محلات فقیرنشین هند و یتیم‌خانه‌ها سرزده تا با زندگی و حس سارو در آن زمان آشنا شود. 

شیر روایت بازگشت به خویش و یادآور داشته‌های ارزشمندِ فراموش‌شده هر کسی است. فیلم با آنکه محوریتش پاس داشتن هویت و ارزش‌های فراموش‌شده یا به‌جامانده انسان است اما آن ارزش‌ها را در برابر هویت امروز انسان مدرن قرار نمی‌دهد بلکه سعی در همدل کردن ارزش‌های امروز انسان معاصر با هویت و اصالت گذشته‌اش دارد. از طرف دیگر، این فیلم مروج امید در دنیایی است که هیچ روزنه‌ای برای فرار از ناامیدی در آن مشاهده نمی‌شود. 

منتقد سینمایی تایمز می‌گوید: «[فیلم] شیر قلب انسان را هزار تکه می‌کند اما در پایان همه این تکه‌ها با یکدیگر تبدیل به قلبی درخشان می‌شود.»

---

سرگذشت ندیمه (۲۰۲۰-۲۰۱۷)

کارگردان: 

هر قسمت‌ از این مجموعه تلویزیونی را کارگردانی مجزا ساخته است. اما تهیه‌کننده‌های سریال، الیزابت ماس شخصیت اصلی سریال و مارگارت اتوود شاعر و نویسنده سرشناس کانادا هستند. سریال سرگذشت ندیمه بر اساس کتابی با همین عنوان از مارگارت اتوود ساخته شده است. 

بازیگران:

الیزابت ماس، جوزف فاینز، ایوان استراهاوسکی، آن داود، مکس مینگلا. 

الیزابت ماس برای بازی در این سریال جوایز مختلف سینمایی از جمله جایزه گلدن گلوب و اِمی (اسکار تلویزیونی) را دریافت کرده است. الیزابت ماس این روزها با فیلم مرد نامرئی بر پرده سینماهای دنیاست.

داستان فیلم:

فرقه بنیادگرای مسیحی‌ای به نام پسران یعقوب حکومت بخشی از امریکا را به دست می‌گیرد و کشور گیلاد را تأسیس می‌کند. در گیلاد ازدواج مجدد، طلاق، سقط جنین و همجنس‌گرایی غیرقانونی اعلام می‌شود. زنان همگی لباس یکسان می‌پوشند و فقط رنگ پوشش آنها تفاوت دارد تا جایگاه اجتماعی آنها را مشخص کند. 

به دلیل وجود نیروگاه‌های هسته‌ای و دفع سموم حاصل از فعالیت‌های اتمی، بیشتر مردم عقیم هستند. ندیمه‌ها زنان باروری هستند که وظیفه‌شان تولید بچه برای خانواده فرماندهان است. حکومت ندیمه‌ها را در اختیار فرمانده‌ها قرار می‌دهد تا بچه‌دار شوند. سپس بچه را از آنها می‌گیرد و نامش را به عنوان فرزندِ همسر فرمانده ثبت می‌کند. در دوران پیش از گیلاد، هر کدام از این زنان دارای جایگاه اجتماعی و نام دیگری بوده‌اند که پس از به وجود آمدن کشور گیلاد به دلیل همسو نبودن اندیشه و رفتارشان با حکومت جدید در طبقه ندیمه‌ها قرار گرفته‌اند. 

سرگذشت ندیمه داستان زندگی یکی از این ندیمه‌ها به نام آف‌فرِد است که برای رهایی از این مهلکه و رسیدن به همسر و فرزندش تلاش می‌کند. 

درباره فیلم:

برای همه آنهایی که در این سال‌ها پیگیر سریال‌های جذاب و موفقی مانند بریکینگ بد، پیکی بلایندرز، فارگو، کارآگاه حقیقی و نظایرش بوده‌اند، سریال سرگذشت ندیمه بهترین گزینه برای تماشا خواهد بود. این مجموعه با کسب ۶۹ جایزه بین‌المللی در طی سه سال گذشته به یکی از موفق‌ترین سریال‌های تلویزیونی سال‌های اخیر تبدیل شده است.

بنیادگرایی مذهبی اندیشه نویی نیست. با کنکاش در تاریخ همه ادیان و مذاهب، نشانه‌های آن را به کرات می‌توان یافت. اندیشه‌ای که هر اندیشه دیگری جز خود را لایق نابودی و هر دگراندیشی را شایسته مرگ می‌داند. امروزه با وجود حکومت‌ها و فرقه‌های بنیادگرا، جایگاه تندروی مذهبی در جهان متزلزل و غیرقابل‌پذیرش شده و تعصب مذهبی بزرگ‌ترین دشمن بشریت به شمار می‌رود. 

سرگذشت ندیمه مقایسه دو دنیاست: جهانی آزاد به دور از تعصبات مذهبی و جنسی که ساکنانش بر اثر تلاش و شایستگی دارای جایگاه شده‌اند؛ و جهانی که بر اساس تعصبات مذهبی و جنسی بنا شده و ساکنانش نه بر پایه لیاقت بلکه بر اساس نزدیکی به صاحبان اندیشه حاکم دارای جایگاه شده‌اند. 

مطمئناً پس از تماشای اولین قسمت از سریال سرگذشت ندیمه به تماشای بخش‌های بعدی آن خواهید نشست و خبر خوش برای علاقمندان سریال اینکه فصل چهارم آن در سال جاری به نمایش درخواهد آمد. 

---

خداحافظ دختر شیرازی (۱۳۹۷)

مدت زمان فیلم: 

۸۷ دقیقه

کارگردان: 

خداحافظ دختر شیرازی پنجمین ساخته سینمایی افشین هاشمی، کارگردان و بازیگر سینما و تئاتر ایران است. از آثار دیگر او می‌توان به خسته نباشید و گذر موقت اشاره کرد. او در تئاتر ایران چهره‌ای مطرح به شمار می‌رود و نقش‌آفرینی در نمایش‌هایی از بهترین کارگردان‌های تئاتر ایران از جمله بهرام بیضایی، محمد رحمانیان، حمید امجد، محمد رضایی‌راد و فرهاد مهندس‌پور در کارنامه بازیگری‌اش دیده می‌شود. 

بازیگران:

شبنم مقدمی (برنده دو سیمرغ بلورین بهترین بازیگر زن)، افشین هاشمی، حسین محب اهری، رویا تیموریان، حسین یاری، مونا فرجاد و آیسان حداد.

داستان فیلم:

فیلم خداحافظ دختر شیرازی این‌گونه معرفی می‌شود: یک عاشقانه مفرّح با دو کاراکتر دوست‌داشتنی: یکی از شیراز، یکی از آبادان، هردو در تهران! مجبورند فعلا با هم سر کنند تا محمودِ نارفیق را پیدا کنند.

درباره فیلم:

هاشمی فیلم خداحافظ دختر شیرازی را بر اساس نمایشنامه دختر خداحافظی نوشته نیل سایمون، نمایشنامه‌نویس مشهور جهان نوشته و ساخته است. سایمون را از موفق‌ترین نمایشنامه‌نویسانی می‌شمرند که آثارش پس از شکسپیر از همه نمایشنامه‌نویسان بیشتر بر روی صحنه برادوی نیویورک رفته است. او که دو سال پیش (۲۰۱۸) درگذشت به «پادشاه کمدی» ملقب بود. بیش از یک دهه است که نمایشنامه‌های نیل سایمون مورد توجه هنرمندان و تماشاگران تئاتر ایران قرار گرفته است. زندانی خیابان دوم، دختر یانکی و عاقبت عشاق سینه‌چاک از جمله آثار این نویسنده شهیر آمریکایی است که در تئاتر ایران بر صحنه رفته است. 

اما دختر خداحافظی که در ابتدا به شکل فیلمنامه نوشته شد از آثار موفق نیل سایمون است که فیلنامه‌اش برای او جایزه گلدن گلوب و نامزدی اسکار را به ارمغان آورد. افشین هاشمی به این کمدی عاشقانه رنگ و بویی ایرانی داده است تا به ذائقه مخاطب ایرانی خوش بیاید. 

اولین چیزی که بیننده فیلم با آن مواجه می‌شود رنگارنگی تصاویر است. در و دیوار و لباس‌ها همه ترکیبی از رنگ‌های مختلف و شاد هستند −نکته‌ای که سال‌هاست در طراحی صحنه، لباس و گریم بیشتر فیلم‌های ایرانی فراموش شده است. صحنه‌ها در اوج تنش و درگیری کاراکترها باز هم شاد هستند. این همان شادیِ فراموش‌شده سال‌هاست! تماشاگر جانب هیچ طرف را نمی‌گیرد و برای‌شان دل می‌سوزاند. این فرم نشأت‌گرفته از ادبیات فولکلوریک ایرانی است و در ادبیات غرب کمتر دیده شده است.

فیلم با آنکه مانند آثار پلیسی و رازآلود، حس تعلیق در مخاطب به وجود نمی‌آورد اما داستان فیلم مخاطب را از ابتدا تا انتها جذب می‌کند به طوری که پس از پایان بسیاری مشتاقند تا آن دنیای شیرین همچنان ادامه داشته باشد.

خداحافظ دختر شیرازی فیلم نیست؛ شعر ایرانی عاشقانه‌ای است که بیشتر ما با آن آشناییم: 

دختر شیرازی جونم دختر شیرازی / موهاتو به من بنما تا شوم راضی

---

زنان کوچک (۲۰۱۹)

مدت زمان فیلم: 

۱۳۵ دقیقه

کارگردان: 

گرتا گِرویگ. از آثار شناخته‌شده او می توان به فیلم لیدی بِرد (۲۰۱۷) اشاره کرد. گرتا گرویگ با دو فیلم زنان کوچک (۲۰۱۹) و لیدی بِرد نامزد بهترین فیلم سال در مراسم اسکار شد. پروژه بعدی این فیلم‌ساز باربی با بازی مارگو رابی خواهد بود.

بازیگران:

مریل استریپ، سورشا رونان، فلورنس پیو، تیموتی شالامی، الیزا اسکانلن، لورا دِرن

داستان فیلم:

فیلم داستان زندگی چهار خواهر به نام‌های جو، ایمی، مگ و بث است که با مادرشان، مارمی مارچ، در دهکده‌ای زندگی می‌کنند. آقای مارچ به جنگ رفته و خانم مارچ مجبور است به تنهایی دختران را بزرگ کند. جو نویسنده بااستعدادی است که جنسیت و روستایی بودنش شرایط سختی را برای پیشرفتش ایجاد کرده اما او مصمم است که نویسنده شود. ایمی با عمه ثروتمندش در پاریس زندگی می‌کند و در آنجا هنر می‌خواند. مگ تنها دختر خانواده است که ازدواج کرده و دو فرزند دارد. او عاشق همسر و فرزندانش است و دوست دارد وسایل گران‌بها بخرد ولی شوهرِش معلمی ساده است که توانایی خرید بیشتر از مایحتاج‌شان را ندارد. بث خواهر کوچک خانواده مارچ است که با مادرش زندگی می‌کند. او عاشق نواختن پیانو است ولی خانواده‌اش امکان خرید پیانو را ندارد. بث خجالتی است و به همین دلیل به مدرسه نمی‌رود و در خانه درس می‌خواند. 

درباره فیلم:

زنان کوچک بر اساس رمانی به همین نام، نوشته لوییزا می الکات (۱۸۸۸-۱۸۳۲) ساخته شده است. رمان با الهام از زندگی واقعی نویسنده با سه خواهرش نوشته شده است و در زمان انتشار به چنان موفقیتی دست یافت که الکات جلد دوم این کتاب به نام همسران خوب را هم نوشت. بسیاری از منتقدین سینمایی اثر گرتا گرویگ را بهترین اقتباس سینمایی از رمان الکات می‌دانند و از آن به عنوان یکی از ده فیلم موفق سال گذشته یاد می‌کنند.

فیلم زنان کوچک درامی عاشقانه و کمدی است. با آنکه داستان در دهه ۱۸۶۰ امریکا می‌گذرد اما ساختار فیلم به گونه‌ای است که هر کس می‌تواند با شخصیت‌های آن احساس نزدیکی یا همذات‌پنداری کند. زنان کوچک داستان عشق‌های کوچک و بزرگ همه آدم‌هاست؛ چه آنهایی که پنهان کرده‌ایم و چه آنهایی که آشکار شده‌اند. فیلم داستان تلاش برای رسیدن به هدف‌هاست بدون پلک بستن بر ارزش‌های انسانی مثل دوستی و محبت؛ هدف‌هایی که به زعم بسیاری کوچک هستند و قابل چشم‌پوشی و یا به گمان گروه دیگر، آن‌قدر دور و غیر قابل دسترس هستند که اصلا ارزش تلاش کردن را ندارند. 

زنان کوچک به بیننده‌اش یادآوری می‌کند در زمان بدترین سختی‌ها مثل جنگ و فقر می‌توان شادترین لحظات را پدید آورد آن هم با رمز عشق و فداکاری.