شاه‌زنگی
«شاه‌زنگی»، روایتی کودکانه است از مراسمی آیینی مربوط به ماه‌گرفتگی در جنوب ایران. در گذشته‌های دور مردم آبادی‌ها و شهرهای ایران، پدیده‌ی خسوف را حضور مار یا اژدهایی سیاه (شاه‌زنگی/مارزنگی) در برابر ماه تفسیر می‌کردند که مانع تابیدن پرتو آن می‌شود. در جنوب ایران مراسمی بود که مردم می‌پنداشتند با ایجاد سروصدای زیاد (مثل نواختن ساز یا کوبیدن روی ظروف مختلف) و آوازخواندن می‌توان آن هیولا را فراری داد و ازنو شاهد تابیدن مهتاب شد. ترجیع‌بند ترانه‌ی حاضر، تکه‌ای از شعری است که مردم در بخش‌هایی از استان بوشهر به هنگام خسوف باهم می‌خواندند.
متن: خسرو کیان‌راد
موسیقی: امید بهادری
دکلمه: مریم سعادت
تصویرگر: مونا دلاوری
نظر شما چیست؟
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *